что это за стиль текстаАқыраптың ұзақ түнінде Махамбеттіңұйқысы шала болды. Әлденеден көңіліалағаржақтанып, жүрегі өрекпіп, дөңбекшіпшықты. Төсектен ерте тұрып, тысқа шығыпеді. Үйінің жанында біраз тұрып қалды. Таң көктемнің таңындай толықсып атты. Күзтаңының мұншалық сұлулығын бұрынкөрген емес. Күн де көктемнің күніндейайдарланып, сансыз алтын найзасыншашағымен шашырата шықты. Қазіргі сәттешашақты найзадан айрылған күн күйеудіңжыртысқа түскен сал орамалындайпәршектенген кіреуке бұлттардың арасынансығалап қарайды. Асқа тіккен алтынжамбыға да ұқсап кетеді. . . Сауыры жалпиған шексіз даланың ішкебүккен бүйрегіндей дөңгеленген ҚараойдаМахамбеттің жалғыз үйі отырғанына үшайдың жүзі. Үстінен құс ұшпайтын шөл ойпаңкөлденең көзден таса. Дүрбі де тартаалмайды. Бағзы заманда Батыйдың жер