Адам көп. Олардан бөлініп екеуі оңаша шықты. Бірі алда, екіншісі арытта. Алғашқысы жерді жаза бастады. Десе де, ол күректегі үлкен кесекті сындыруға аса мән бере қоймады. Тек,«кәдуілгі топрақтың бір де» деп лақтыра салды. Әрі қарай жазбай-ақ қояйық деді әлдекім. Бұл әлгі жер қазып жаткан баланың әкесі еді. Мынау жер құмырсқаның илеуі екен. . . . Бұзылып қалмасын, деді.